Ernestus Henricus Meintes de Vries

Ernestus Henricus Meintes de Vries

Hij begon als Patissier en Cuisinier in diverse hotels in Nederland. Later voer hij als chef-kok op schepen van SMN Stoomvaart Maatschappij Nederland naar het voormalig Nederlands-Indië. Rond 1915 gaat hij in Indië werken als chef-kok in het bekende Hotel De Boer in Medan, waar vele beroemdheden overnachten zoals Koning Leopold 2 van België, Mata Hari enzovoort. Het leven daar bevalt hem. Zijn vriendin, die nog in Nederland woont, volgt hem daarna al gauw naar Indië. Mien vindt daar een baan als aupair bij familie Ledeboer. Zo bereiden Ernst en Mien zich voor op hun huwelijk op 26-08-1918 in Medan en zijn zij inwonend in hotel de Boer, waar Ernst chef-kok is. Ondanks de crisisjaren in de jaren 30, runden zij een goedlopend pension, tot maart 1942 de Japanners Medan binnenvallen. Het gezin valt uit elkaar. Ernst die geregeld in diverse klinieken in Medan en in de bergen bij Brastagi vertoeft voor zijn gezondheid, wordt na ontslag uit het KEK Koningin Emma Kliniek in Medan voor zijn suikerziekte direct geïnterneerd in kamp Sengei Sengkol, een hospitaal van tabaksmaatschappij ”Arendsburg”, nabij Medan. Mien wordt geïnterneerd in kamp Gloegoer, en Willy die haar bevalling afwacht in het zendingsziekenhuis in Nainggolan op Samosir wordt direct na haar bevalling van Henk samen met haar kind geïnterneerd in het SDF Siantar Dokter Fonds te Siantar, een centraal ziekenhuis. Zo hebben zij diverse kampen doorgebracht in erbarmelijke omstandigheden waar uiteindelijk Mien, Willy en kleine Henk met elkaar herenigd worden in de laatste kampen Poeloe Brayan en Aek Pamienke 2. Thea werkt in Het Hospitaal van de Vereeniging voor Ziekenverpleging ter Sumatra’s Oostkust aan de Timorstraat in Medan en blijft daardoor buiten het kamp tijdens de oorlog. Op 5-3-1945 overlijd Ernst aan de gevolgen van dysenterie en zwakte op 66 jarige leeftijd in kamp Si Rengo Rengo te Rantau Prapat, Sumatra. Zijn koffer met nog enkele eigendommen wordt met toestemming van familie nagelaten aan zijn kampgenoten. In eerste instantie werd hij begraven op een tijdelijk kerkhof achter het kamp. Hij is in 1949 ( Her ) begraven op het Nederlands ereveld Leuwigajah te Cimahi nabij Bandung op Java. 16 augustus 1945 slechts 1 dag na het officiële einde van de Tweede Wereldoorlog in Indië, overlijdt ook Mien de Vries ten gevolge van dysenterie, ondervoeding, zwakte en het eten van rotte vis uit de rivier. (Bron: oorlogsgravenstichting: Kleindochter Ingrid van Zanten-Hukema, 2020 ( Noot: Rantau Prapat lag ongeveer 300 km ten zuiden van Medan. Het kamp Si Rengorengo lag onge­veer 10 km van Rantau Prapat, midden in de rubberbossen aan de Bila-rivier, volkomen geïsoleerd van de buitenwereld, er waren geen kampongs in de buurt; de omgeving was moerassig. Het kamp was ondergebracht in barakken. )